سیستم‌های آگاهی‌دهنده موقعیت (Situational Awareness Systems) می‌توانند به راهکاری کاربردی در جهت استفاده سازمان‌های شهری و نهادهای امنیتی از بزرگ‌داده‌هایی که در پیرامون آن‌ها وجود دارد، تبدیل شوند.
در نیویورک، تمرکز استفاده از سیستم DAS پلیس نیویورک روی جلوگیری از جرائم و کاهش فعالیت‌های تروریستی است.
به گزارش وب‌سایت Fortune، در تاریخ ۴ دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی افسران پلیس نیویورک با بهره‌گیری از سیستم “موقعیت‌یاب تیراندازی” روی گوشی‌های همراه خود از وقوع یک مورد تیراندازی در حوزه هفتاد و سوم این شهر باخبر شدند. بر مبنای گزارش این سیستم، هشت تیر در نزدیکی خیابان ۴۰۹ Saratoga شلیک شده بود اما آنچه در ادامه جلب توجه می‌کند، استفاده ویژه از تکنولوژی‌های جدید و البته مدیریت بزرگ‌داده‌ها در رسیدن به هدف مطلوب پلیس است.
به‌گزارش وب‌سایت اخبار محلی NY1، با جستجوی بام ساختمان توسط سیستم‌های پیشرفته، افسران پلیس در اولین مرحله پوکه‌های گلوله را کشف کردند. با استفاده مجدد از گوشی‌های همراه، پلیس متوجه شد پیش از این حکم بازداشتی برای زنی که در این ساختمان حضور دارد، صادر شده است. به این ترتیب، با درخواست پلیس از مقامات قضایی، حکم بازرسی منزل این فرد از طریق گوشی‌همراه در اختیار پلیس قرارگرفت تا علاوه بر کشف دو اسلحه، سه‌نفر نیز در رابطه با این تیراندازی دستگیر شوند.
مطمئنا در این ماجرا، عملکرد سریع و مطلوب افسران پلیس نیویورک تنها در پرتو استفاده از سیستم هشداردهنده موقعیتی (SA) ویژه‌ای که DAS نامیده می‌شود امکان‌پذیر شده است. درنظر داشته باشید که استفاده از سیستم‌های آگاهی‌دهنده موقعیتی راهکار جدیدی نیست و در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی نیز استفاده از این راهکار، البته به شکلی متفاوت و در قالب آنچه “راهکارهای رهبری در شرایط اجتماعی متفاوت” خوانده می‌شد به‌کار گرفته شده بود.
جای هیچ شکی نیست که افراد و سازمان‌های مختلف باید بسته به موقعیت‌ها و وضعیت‌های متفاوت، تصمیم‌گیری‌هایی درخور شرایط داشته باشند اما برای پیاده‌سازی موثر این روند، در اختیار داشتن اطلاعات کامل از وضعیت و موقعیت مورد بررسی، ضروری خواهد بود. اطلاعاتی که تنها در قالب تلاش‌های سیستماتیک برای جمع‌آوری و نمایش داده‌ها از محیط مورد نظر، تامین خواهند شد.
نکته قابل توجه آن است که شرکت‌ها و سازمان‌ها چندین دهه است که استفاده از این راهکار را برای محیط‌های داخلی خود آغاز کرده‌اند اما سیستم‌های انگشت‌شماری برای مدیریت اطلاعات انبوه یا بزرگ‌داده‌ها از وضعیت محیط‌های خارجی و فرصت‌ها، تهدیدها و موارد اینچنینی ایجاد شده است.
با این وجود، به‌کارگیری حجم عظیمی از سنسورها و سیگنال‌ها در جوامع و محیط‌های شهری کنونی، فرصت مناسبی را برای تجمیع اطلاعات در یک مرکز و در نهایت، تحلیل و بررسی آن‌ها ایجاد کرده است. اگرچه استفاده از این راهکار کاربردهای فراوانی دارد اما در حال حاضر به‌نظر می‌رسد سازمان‌های فعال در بخش عمومی علاقه بیشتری به پیاده‌سازی این روند دارند.
در این راستا، گروهی از آژانس‌های دولتی کانادا، مسئولان شهری شیکاگو و اداره پلیس شهر نیویورک، سه مثال بارز از به‌کارگیری سیستم‌های SA در سازمان‌های بخش عمومی را پیش روی ما قرار می‌دهند. نکته اساسی در این خصوص آن است که هرچه سیستم پیاده‌سازی شده متمرکزتر باشد، نتیجه بهتری هم بدست خواهد آمد.
MASAS سیستم هشداردهنده موقعیتی که توسط سازمان عملیات امنیت عمومی کانادا (CanOps) و با هدف رصد و نمایش اطلاعات مرتبط با امنیت عمومی مورد استفاده قرار گرفته، یک نمونه از استفاده‌های هدفمند از این راهکار را نشان می‌دهد. سیستمی که اطلاعات مرتبط با آتش‌سوزی‌ها، زمین لرزه‌ها، آب و هوای بد، مشکلات ترافیکی، مسدود شدن جاده‌ها، تجمعات گسترده شهری، موقعیت و وضعیت سرپناه‌ها و حتی گذرگاه‌های مرزی را مدیریت و بررسی می‌کند.
WindyGrid سیستم دیگری است که برای مدیریت بزرگ‌داده‌ها در سومین شهر بزرگ ایالات متحده آمریکا یعنی شیکاگو مورد استفاده قرار گرفته است. این سیستم، اطلاعات مرتبط با تماس‌های ضروری ۹۱۱ و ۳۱۱، موقعیت‌های حساس سیستم حمل و نقل عمومی، وضعیت ساختمان‌ها و حتی توییت‌های منتشر شده بر حسب موقعیت مکانی را در خود جای داده است. از آنجایی که این سیستم تنها روی داده‌های مکانی تمرکز دارد، عملکردی به مراتب محدودتر از سیستم کانادایی اشاره شده در این متن خواهد داشت. ممکن است این انتقاد مطرح شود که با توجه به درگیر بودن این شهر با نرخ بالای ارتکاب جرائم، بهتر بود چنین سیستمی روی این موضوع که اولویت بالاتری دارد متمرکز شود. در این راستا باید درنظر داشت که تمرکز این سیستم بیشتر روی بهره‌وری اطلاعاتی است تا اولویت‌های استراتژیک شهری.
در نیویورک، تمرکز استفاده از سیستم DAS پلیس نیویورک روی جلوگیری از جرائم و کاهش فعالیت‌های تروریستی است. این سیستم، روزانه جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها از سنسورهای متفاوت شامل ۹ هزار دوربین مدار بسته، ۵۰۰ سیستم ویژه پلاک‌خوان خودرو (با ثبت بیش از ۲ میلیارد پلاک)، ۶۰۰ سنسور شیمیایی و پرتویی ثابت و سیار، شبکه‌ای از سیستم تشخیص صوتی موقعیت تیراندازی با پشتیبانی ۲۴ مایل مربع و در نهایت ۵۴ میلیون تماس با ۹۱۱ را در دستورکار قرار داده است. علاوه بر این، سیستم یادشده توانایی فراخوانی پرونده‌های موجود در بایگانی پلیس نیویورک را داراست.
پروژه DAS در سال ۲۰۰۸ میلادی کلید خورد اما در طول زمان، بهبود چشمگیری یافته است. در سال ۲۰۱۰ میلادی قابلیت تحلیل داده‌ها به این سیستم اضافه شد. در سال ۲۰۱۱ میلادی توانایی تشخیص خودکار الگوها به این سیستم افزوده شد و در سال ۲۰۱۴ میلادی شاهد رونمایی از قابلیت‌های جدید با عنوان “فعالیت‌های پلیسی بر اساس پیش‌بینی” بودیم. در نهایت، در سال ۲۰۱۵ میلادی امکان دریافت اطلاعات لحظه‌ای از تماس‌های ۹۱۱ برای افسران پلیس مهیا شد.
رابط کاربری اولیه مورد نیاز برای استفاده از این سیستم مدیریت بزرگ‌داده‌ها، گوشی هوشمند افسران پلیس است و در این راستا تمامی ۳۵ هزار نیروی پلیس نیویورک به این دستگاه‌های ارتباطی مجهز شده‌اند. بر اساس آمار منتشر شده، روزانه بیش از ۱۰ هزار افسر پلیس از سیستم DAS استفاده می‌کنند. بدنیست بدانید پیاده‌سازی چنین سیستمی، در پرتو همکاری پلیس نیویورک با شرکت مایکروسافت امکان‌پذیر شده است. استفاده از این سیستم، یکی از دلایل پایین‌تر بودن میزان وقوع جرائم در این شهر، در مقایسه با متوسط نرخ جرائم در ایالات متحده آمریکا عنوان شده است.
این در حالی است که شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف می‌توانند سیستم‌های SA را با تمرکز بیشتر روی فاکتورهای مهم و حیاتی مانند مشتریان، رقبا و یا حتی رگولاتوری‌ها به‌کارگیرند تا دیدی جامع از وضعیت پیرامون خود داشته باشند.
منبع: آی‌تی‌ایران
