چکیده
ورود هر فناوری به سازمان، بایستی مورد پذیرش کارکنان آن سازمان قرار گیرد و سازمان‌های ایرانی در حال استفاده از فناوری جدید دورکاری هستند. بههمین منظور، هدف این نوشتار بررسی رابطه ساختاری بین نفوذ اجتماعی، انگیزش و شرایط تسهیلگر و استفاده واقعی از فناوری دورکاری با میانجی‌گری تمایل (نیت و قصد) رفتاری استفاده از دورکاری است. پژوهش بهشیوه توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، سازمان‌های دولتی بوده و نمونه آماری بهصورت تصادفی ساده از آن انتخاب شده است. ابزار مورد استفاده برای جمعآوری داده‌ها، پرسشنامه بوده و برای بررسی اعتبار محتوایی آن از استادان و خبرگان بهره گرفته شده است. پایایی از پیشآزمون بین ۳۰ نفر انجام گرفته و پرسشنامه از نظر اعتبار و قابلیت اطمینان مورد تأیید قرار گرفت. داده‌های استخراج شده از ۳۶۵ پرسشنامه، مبنای آزمون فرضیه‌های پژوهش و مدل مفهومی پژوهش قرار گرفت و از طریق آزمون تحلیل عاملی ـ اکتشافی و مدل معادلات ساختاری مسیر تحلیل مشخص شد. نتایج پژوهش و آزمونهای آماری نشان داد که نفوذ اجتماعی، انگیزش و شرایط تسهیلگر، تأثیر مثبتی بر تمایل رفتاری افراد بر استفاده از سیستم دورکاری دارند و این تمایل رفتاری باعث افزایش قصد استفاده واقعی در بین کارکنان میشود.
نویسندگان : ابوتراب علیرضایی , یونس جبارزاده , عرفان حاجی آخوندی , حسین رحمانی یوشانلوئی
منبع :نشریه مدیریت فناوری اطلاعات
پذیرش فناوری دورکاری در سازمان‌های شهر تهران: تبیین نقش نفوذ اجتماعی، انگیزش و شرایط تسهیلگر
مطلب قبلیچارچوب انتخاب سیستم برنامه‌ریزی منابع سازمان در شرکت‌های پیمانکاری با رویکرد تحلیل سلسله‌مراتبی فازی
مطلب بعدیمدل انتخاب نرم‌افزار مدیریت خدمات فناوری اطلاعات مبتنی بر رویکرد تاپسیس فازی
