چکیده :
جنبه گرایی رهیافت جالبی برای جداساری دغدغه ها ارائه می کند . اصل جداسازی دغدغه ها بیان می کند که هر بخش از یک برنامه باید یک مسئولیت تعریف شده و روشن داشته باشد . این مفهوم در رابطه با قابلیت استفاده مجدد بنیادی است : اگر متن و زمینه یک سناریوی کاربری در پیاده سازی سرویس نشت کند , سرویس تنها در همان زمینه قابل استفاده مجدد خواهد بود . در زمان طراحی برای سرویس گرایی ایده آل است که سرویسها یک وظیفه مندی حرفه خود مشمول با یک واسط و تقید خوش تعریف ارائه کنند . گرچه در عمل سرویسها در زمینه های زیادی با دغدغه های متنوع یافت می شوند . سرویس ها در میان سیستم های عملیاتی مولفه های سازمانی مولفه های همخوانی و مولفه های ارائه مشاهده می شوند .سرویسها مشتری و خدمتگزار برای سایر سرویسها هستند و در لایه های مختلف یک برنامه کاربردی و سراسر مرزهای بکه حضور دارند . جنبه ها روشی برای سازماندهی رفتار سیستم هستند که در آن وظیفه مندی های قطری مشترک از دغدغه های هسته سیستم فاکتور گرفته می شوند . سپس برای دستیابی به عملکرد مطلوب جنبه ها در نقاطی از برنامه اعمال می شوند . یکی از بزرگترین دشواریها در راستای دستیابی به سرویس گرایی جداسازی نیاز های سرویس از نیاز های برنامه کاربردی است . در حالیکه سرویسها تنها باید با دغدغه وظیفه مندی حرفه ای که ارائه می کنند مواجه باشند اما گاها ویژگیهای وابسته به برنامه در لایه سرویس نشت می کند . با به کار گیری مفاهیم ارائه شده در جنبه گرایی اکنون معماران می توانند از نشت دغدغه های متداخل در سرویسهایی که طراحی می کنند جلوگیری کنند . در ادامه به بررسی این نکته می پردازیم که چگونه جنبه گرایی میتواند معماران را در طراحی سرویسهای قتبل استفاده مجدد یاری دهد و دستیابی به چشم انداز مطلوب را تسهیل کند .
نویسنده : بابک میر مبین
منبع : دبیرخانه شورای عالی اطلاع رسانی کمیته فنی معماری اطلاعات
