چکیده
اثربخشی دورههای مجازی، یکی از چالشهای پیش روی برگزارکنندگان این دورههاست که تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. بر این اساس، پژوهش پیش رو به بررسی عوامل مؤثر بر اثربخشی آموزش الکترونیکی پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر هدف، توصیفی ـ پیمایشی است و از نظر نوع استفاده، کاربردی بهشمار میرود. ابزار اصلی پژوهش، پرسشنامۀ محققساخته است. در این راستا، ۱۰۶ نفر از مدیران، کارشناسان و مدرسان دورههای آموزش الکترونیکی به‌صورت تصادفی طبقهای انتخاب شدند و با مطالعۀ مبانی نظری، جمع‌آوری اعضای نمونه و کاربرد روش حداقل مربعات جزئی، پنج دسته از عوامل اصلی مؤثر بر اثربخشی آموزش الکترونیکی، شامل عوامل مرتبط با دانشگاه (مؤسسۀ آموزشی برگزارکنندۀ دوره)، ویژگی‌های دانشجو، ویژگی‌های مدرس، عوامل آموزشی و عوامل محیطی شناسایی شد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که عامل آموزش و عامل مرتبط با دانشگاه، به‌ترتیب دارای بیشترین و کمترین تأثیر بر اثربخشی آموزش‌های الکترونیکی هستند.
نویسندگان : مهدی خیراندیش
منبع :نشریه مدیریت فناوری اطلاعات ایران
تبیین مدل عوامل تأثیرگذار بر اثربخشی آموزش الکترونیکی در دورههای کارشناسی ارشد دانشگاه های علموصنعت و تهران
مطلب قبلیپژوهشی درباره ی جامعیت محتوای پورتالهای شهرداریهای 5 شهر بزرگ ایران : مطالعه ی چند موردی
مطلب بعدیبه‌کارگیری روش شبکه‌های عصبی مصنوعی خودسامانده اصلاح‌شده در تعیین سطح سرآمدی شرکت‌های پتروشیمی کشور
