چکیده:
پیشرفت روزافزون فنّاوری باعث تغییرات بسیاری در زمینه آموزش الکترونیکی شده، بنا به عللی مشمولین آموزش مداوم از شیوه آموزش الکترونیک استقبال زیادی نکرده و به همان روش آموزش سنتی تمایل نشان میدهند. هدف از این مطالعه تعیین عوامل مؤثر و بررسی موانع موجود بر توسعه آموزش الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی جهرم درسال ۱۳۹۰ است. بدین منظور مطالعه توصیفی مقطعی به صورت سرشماری انجام و از شرکت کنندگان در دوره های آموزش مداوم ،درخواست شد به پرسشنامه ای استاندارد که حاوی ۷۲ سوال در ۷ حیطه و شامل اطلاعات دموگرافیک بود، پاسخ دهند. اطلاعات با نرم افزار آماریspss.17 تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد از تعداد ۹۷۶ نفر شرکت کننده در طرح، ۸/۵۹ % بیش از ۵ سال و ۲/۴۰ % کمتر از ۵ سال با کامپیوتر آشنایی داشته‌اند. در ارتباط با اولویت بندی عوامل مؤثر، بالاترین فراوانی با مقدار ۳/۲۲% متعلق به عوامل سازمانی بود. در بررسی نقش هرحیطه درروندآموزش الکترونیکی، به ترتیب سهم عوامل سازمانی ۳۷/۲۶٪، تکنولوژیکی ۱۷/۲۴٪، ذینفعان ۸۳/۲۴٪، سواد اطلاعاتی۷۰/۲۲٪، روش آموزش الکترونیکی ۲۶/۲۸٪ ، منابع ۰۷/۱۹٪ و محیطی ۹۴/۱۵٪ بود. در مجموع می‌توان گفت اکثر افراد نقش عوامل سازمانی رادرآموزش الکترونیکی موثر می دانند و داشتن برنامه مدون مهمترین تأثیر را در این میان دارد. نقش برنامه ریزان در برگزاری این دوره ها بسیار مهم و بایستی دوره های باز آموزی با توجه به نیاز شرکت کنندگان طراحی گردد.
نویسندگان: مریم السادات میری ، فرزانه علی پور
جهت دریافت فایل pdf کامل مقاله اینجا کلیک فرمائید.
منبع: نشریه فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران
